• 10.795 nieuwsartikelen
  • 162.330 films
  • 10.195 series
  • 29.838 seizoenen
  • 614.968 acteurs
  • 193.272 gebruikers
  • 8.985.604 stemmen
Avatar
 
banner banner

Treme (2010-2013)

Drama / Muziek | 4 seizoenen
4 seizoenen
3,97 95 stemmen + Mijn stem

Status: Beëindigd

Genre: Drama / Muziek

Oorsprong: Verenigde Staten

Ontwikkeld door: Eric Overmyer en David Simon

Met onder meer: Khandi Alexander, Kim Dickens en Rob Brown

IMDb beoordeling: 8,3 (15.838)

Oorspronkelijke taal: Engels

Release datum: zondag 11 april 2010

Eerst uitgezonden op: HBO (Verenigde Staten)

  • On Demand:

  • HBO Max Bekijk via HBO Max
  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • Google Play Niet beschikbaar op Ziggo

Plot Treme

Treme laat het leven in een wijk van New Orleans zien tijdens de nasleep van de orkaan in 2005. Het is drie maanden na orkaan Katrina en de inwoners van New Orleans worstelen met de wederopbouw van hun levens, hun huizen en hun unieke cultuur. Onder hen bevinden zich onder meer muzikanten, chefs en Mardi Gras indianen.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Social Media

Seizoenen

Komt er een Treme seizoen 5?

Acteurs en Actrices

Acteurs en actrices

LaDonna Batiste-Williams

Delmond Lambreaux

L.P. Everett

Janette Desautel

Creighton Bernette

Sofia Bernette

Toni Bernette

Annie Talarico

Terry Colson

Video's en trailers

Alle Media

Meningen over Treme

Let op: Onderstaande reviews en/of comments zijn slechts een willekeurige greep van het totaal. Wanneer je een review wilt schrijven of een comment wil plaatsen kan dat op een seizoenspagina.

avatar van Black Math

Black Math

  • 264 berichten
  • 141 stemmen
zondag 27 mei 2018
Treme seizoen 1 Twee jaar woon ik nu in de "Big Easy", dus was het wel eens tijd om aan deze serie te beginnen. De setting is dus kort na Katrina en de serie volgt diverse bewoners van New Orleans terwijl ze hun leven weer proberen op te pakken. Ik heb de stad alleen post-Katrina mogen aanschouwen en kan dus slecht vergelijken, maar mijn indruk is dat op dit moment in veel wijken wat infrastructuur betreft de meeste sporen van de orkaan verdwenen zijn. De vele gaten in de straten die er helaas nog steeds zijn, zijn voor zover ik heb begrepen slechts deels het gevolg van Katrina en met name het gevolg van een stad die in feite op moerasgrond gebouwd is en flink aan het zakken is omdat er voortdurend water weggepompt moet worden. De stad was ooit boven zeeniveau, nu grotendeels er onder. Het wordt in de serie genoemd dat vier maanden voor aanvang van het nieuwe orkaanseizoen de stad nog niet klaar is voor een nieuwe orkaan. Het is treurig om te zien dat de geschiedenis zich nu herhaalt met Puerto Rico wat een territorium van de VS is. Het orkaanseizoen staat op aanbreken, de eerste storm van het jaar raast inmiddels al over de Golf van Mexico, maar dat eiland is nog steeds een ravage en alle politici in de VS lijken het eiland alweer vergeten te zijn. Ik heb overigens niet de illusie dat New Orleans momenteel wel "hurricane proof" is. Nog steeds functioneert hier slechts de helft van de pompen, waardoor elke keer als het flink regent (en dat gebeurt een aantal keer per jaar, daar heb je geen orkaan voor nodig) sommige straten overstromen. Ik ken meerdere mensen wiens auto ondergelopen is tijdens een flinke regenbui. Qua demografie zijn de gevolgen van de Katrina helaas nog wel zichtbaar. De zwarte meerderheid is flink geslonken na de orkaan en is nog steeds niet op hetzelfde niveau als voor de orkaan. Dat de orkaan is aangegrepen door de machthebbers om van een gedeelte van de zwarte bevolking af te komen wordt ook in de serie aangehaald. Velen zijn naar Houston vertrokken waar ze vorig jaar eenzelfde ervaring wachtte met Harvey. Wat het voor de zwarte bevolking ook lastig maakt is dat de stad aan flinke gentrificatie onderhevig is (ik weet het, ik ben hier ook deel van het probleem). De mensen die hier hun leven lang wonen zeggen dan ook dat de stad flink aan karakter is veranderd door de influx van een hoop nieuwe bewoners die een andere denkwijze meebrengen. Wat ook veranderd is, is dat toerisme enorm is aangetrokken sinds Katrina. Wat dat betreft zijn de parallellen met Amsterdam erg groot. Airbnb is booming en zorgt voor een flinke stijging van de huren. Het appartement dat ik hier huur is anderhalf keer zo klein als dat ik in een middelgrote stad in Nederland had, maar kost anderhalf keer zoveel. Zowel Amsterdam als New Orleans zijn ultieme partysteden. Aangezien dit één van de weinige steden in de VS is waar je op straat mag drinken, trekt dit eenzelfde soort mensen aan als de toeristen die naar Amsterdam gaan voor de drugs en de hoeren. Het leven in de stad uitgebeeld in de serie is dus flink anders dan het huidige leven en zeker voor mij als bewoner is dat verschil erg interessant. En toch zijn er veel herkenbare aspecten. Mardi Gras natuurlijk (al slaagt de serie er niet in dat zo intens uit te beelden als ik het zelf heb ervaren), de vele jazzmuzikanten met name op de straten in het Franse Kwartier wat het historische centrum is (al zijn de muzikanten in de serie duidelijk stukken beter dan de straatmuzikanten die je hier werkelijk treft), de second lines na een begrafenis (zelf die van Fats Domino meegemaakt; alles in New Orleans is een feest, kennelijk zelfs de begrafenissen), en de Mardi Gras Indians (al heb ik die nooit met elkaar in "gevecht" gezien, zoals je dat in de laatste aflevering van dit seizoen ziet). Verder biedt de serie een aardig drama over het leven vlak na de orkaan en kent de nodige mooie personages, ondanks dat de meesten ook hun tekortkomingen hebben. Maar maakt ze dat niet juist menselijk? Mooiste personage in mijn ogen is LaDonna, een ontzettend sterke zwarte vrouw die haar verdwenen broer probeert te vinden. Aan het mannelijke spectrum staat daar tegenover Big Chief Albert Lambreaux, al is bij hem wel een toekomstig conflict met zijn zoon te voorspellen gezien dat hij niet veel respect op lijkt te kunnen brengen voor wat zijn zoon doet, die nochtans een geslaagde jazzcarrière in New York lijkt te hebben. Bekendste acteur is John Goodman, die ook daadwerkelijk in New Orleans woont en die een hoogleraar speelt die zijn taalgebruikt niet kuist om zijn frustratie over de situatie van de stad te uiten. Mooi is de 'rant' over alle afdelingen van de universiteit de geschrapt zijn, zoals engineering, die juist nuttig zijn om de stad te herbouwen, terwijl de identiteitsstudies (die ik eerlijk gezegd ook vrij waardeloos vind) wel bleven bestaan. Mijn huidige afdeling is inderdaad afgeschaft na de orkaan en later weer opnieuw opgebouwd. Wat een verspilling van geld. Zijn personage pleegt uiteindelijk zelfmoord, wat pijnlijk is omdat ik zijn personage erg mocht, maar waarvan ik de reden wel begrijp: na de orkaan is het zelfmoordcijfer met 300% gestegen en dat moest niet weggelaten worden in de serie. Het personage waar ik het grootste zwak voor heb is de violiste Annie, die zowel een mooie dame is als prachtig speelt. Misschien een beetje saai, want haar enige fout lijkt te zijn dat ze voor het personage van medelander Michiel Huisman valt, die wat mij betreft het minst sympathieke persoon is. Een enorme egocentrische eikel, die doet wat zijn impulsen hem ingeven. Waar de sympathiekere personages een schaduwzijde hebben, heeft hij echter een lichtzijde: hij was kennelijk wel een held tijdens de orkaan. Wat aardig in de structuur van de serie is, is dat men hem er eerst over laat vertellen, waardoor je je gaat afvragen of zijn heldendaden niet gewoon opschepperij zijn, maar later komt dan toch de bevestiging in de vorm van een ontmoeting met één van de mensen die door hem gered zijn. Vanwege de fijne muziek, de sfeer en de warme en menselijkheid van de personages, is dit seizoen zeker 3,5* waard. Vanwege de setting die voor veel herkenbaarheid zorgt komt daar een halfje bij. 4* dus.
avatar van Donkerwoud

Donkerwoud

  • 1130 berichten
  • 558 stemmen
zaterdag 29 april 2017
Treme seizoen 1 Wat 'The Wire' voor Baltimore deed, doet 'Treme' voor New Orleans: een stad gebruiken als het decor voor allerlei mozaïekjes uit verschillende lagen van de bevolking. Daar houdt de vergelijking trouwens ook op, want deze serie heeft meer met een trompetterende Wendell Pierce (Bunk) en Clarke Peters (Lester Freamon) in rijk gekleurd indianentenue. Khandi Alexander uit 'The Corner' (voorganger van 'The Wire') heeft hier een prominente hoofdrol en Steve Zahn speelt een witte lolbroek die wat weg heeft van de legendarische Jimmy McNulty. Zelfs Kim Dickens (Joanie Stubbs uit 'Deadwood') heeft een prominente rol in deze productie. 'Treme' voelt voor mij als een warm bad door al zijn bekende, charismatische gezichten uit die roemrijke HBO-stal.Voor de bitterzoete ondertoon speelt een onovertroffen John Goodman de passief-agressieve lobbes, die de personages (en met hen, de kijker) onderwijst in het roemruchte verleden van rampspoed en ellende in de stad. 'Treme' is klassiek HBO voor de opkomst van bingewatchen. Het narratief is niet strakgespannen, maar waaiert loom voort zonder veel onthullingen, actievolle schietpartijen en spectaculaire wendingen. Een beetje jammen in een muziekstudio. Met een pilsje naar een jazz-ensemble kijken in een drukbezocht café en daar Elvis Costello tegenkomen. Een groepje mannen dat bezig is om carnavalskostuums te naaien voor één van de vele optochten in New Orleans. Antoine Baptiste die zijn trompet bespeelt op straat. En altijd en overal de muziek die de personages met elkaar verbindt of ze van elkaar verwijdert, met enkele grote muziekoptochten (waaronder het befaamde Mardi Gras) als de opzwepende, epische momenten waarop iedereen bij elkaar komt. Als ik een minpunt moet en zal aanwijzen, dan is het dat de weinige grote dramatische gebeurtenissen wat terloops voorbijkomen. Het grote drama wordt iets te makkelijk gecontrasteerd met toeters die weer aanzwellen en personages die een vrolijke tijd met elkaar doorbrengen - al heeft dat montere optimisme absoluut ook z'n charme.